Jak trafiłam na wieś...

Mieszkając jeszcze w Warszawie w pewnym momencie zauważyłam, że będąc gdzieś po zakupy prawie instynktownie kupuję rzeczy związane w moim mniemaniu z wsią (jakieś kołowrotki do przędzy, stare dzbany, materialy) zupelnie niepasujace do mojego mieszkania. Ale nie wiązałam tego z jakimś wyjazdem gdziekolwiek, ponieważ urodziłam się w mieście i nawet nie jeździlam do dzielnic po prawej stronie Wisły. I stało się, poczułam ogromną potrzebę zostawienia tego wszystkiego: strasznych korków uniemozliwiajacych przemieszczanie się z dzielnicy do dzielnicy, tłoku w marketach, ogromu ludzi na Polach Mokotowskich w czasie dni wolnych. Z dnia na dzień postanowiłam, że muszę kupić jakąś starą, drewnianą chałupę gdzieś daleko od tego wszystkiego. Zrozumiałam, że jeśli tego nie zrobię to będę żałować do końca życia. A, ponieważ jestem raptusem (takim wariatem light) to wolę żalować tego co zrobiłam niż tego czego nie zrobiłam. Oznajmiłam koleżance w pracy, że mam dość i, że chcę kupić jakiś stary dom (to byl piątek). Ona z politowaniem, że tak, oczywiście. W poniedzialek rano będąc w pracy miałam przyjemność spotkać osobę z woj. świętokrzyskiego, zaczepiłam go "na chama" pytając czy nie ma w okolicy jakiejś chaty do sprzedania. "Facet" był tak miły (dziś to nasz przyjaciel), że wykonał telefon i okazało się-jest chałupa. W środę gnaliśmy już na wieś aby "dobić targu". cdn...